In mijn opleiding kreeg ik de volgende vraag voorgelegd om te onderzoeken, samen met een aantal medestudenten. Misschien is het interessant deze vraag zelf ook te onderzoeken (met een groepje mensen).

De vraag luidde als volgt:
Moeten we de volgende personen als ziek of gezond beschouwen? De volgende stellingen beantwoorden met ja of nee.

• iemand met een gebroken been
• iemand die zijn leven lang medicijnen moet gebruiken 
• iemand die op een avond veel alcohol heeft gedronken, de volgende ochtend met een kater wakker wordt en zich ziek meldt op het werk
• een kind met mazelen
• iemand die na een verbranding een groot en duidelijk zichtbaar litteken in het gezicht heeft overgehouden 
• iemand die zwakzinnig is, dat wil zeggen iemand die beperkt is voor wat betreft de verstandelijke vermogens 
• iemand die alleen woont en zichzelf langzaamaan steeds meer gaat verwaarlozen 

De vraag blijkt een verrassing in petto te hebben. Al snel komt in ons werkgroepje, tijdens het bespreken van deze stellingen, een verschil van mening naar voren over wanneer iemand ziek is of niet. Iedereen beschouwde bijvoorbeeld de mazelen als een ziekte, maar over een gebroken been waren de meningen verdeeld. Blijkbaar zijn de begrippen ‘ziek’ en ‘gezond’ niet altijd eenvoudig van elkaar af te grenzen.

Met een gebroken been ben je verder psychisch in orde, je voelt je niet ziek. Maar iemand met mazelen voelt en ziet er ook echt ziek uit. Ziekte of gezondheid heeft dus ook te maken met een subjectief oordeel en afhankelijk van hoe je daar mee omgaat.  Eigenlijk zou je kunnen zeggen, wij maken samen de beelden over wat is gezondheid en wat is ziekte. Een eye opener voor mij.  

Het algemene beeld naar buiten toe van de gezondheidszorg is toch het idee dat er één beeld over de ziekte bestaat waarvoor één remedie bestaat waar je van geneest. Samengebundeld in één standaardboek voor artsen. Waar kort gezegd in komt te staan; het ziektebeeld, het medicijn wat daar bij hoort en hoeveel dagen het herstel mag duren. 

Ik vroeg me vaak af, hoe kan het dat arts A zegt dat er niets aan de hand is en arts B schrijft je medicijnen voor. Ook als moeder heb ik hier moeite mee gehad. Om uit de verschillende diagnoses en als gevolg daarvan behandelingen die werden voorgeschreven die zo tegenstrijdig konden zijn en je toch een keuze moest maken voor je kind.

Door deze vraag te onderzoeken realiseer ik me dat het ook te maken heeft met het beeld van de arts en aan de andere kant met mijn eigen beeld over wat ziek zijn en gezondheid is.

Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl

Edith Speelberg (49) is kunstzinnig therapeut en moeder van twee kinderen waarvan de jongste meervoudig gehandicapt is. Elke maand beschrijft ze een voorbeeld uit de praktijk wanneer zorg of opvoeding van je kind (even) niet vanzelfsprekend loopt.
 

Naar het overzicht