De zomervakantie staat voor deur. Maar voordat je kunt vertrekken heb je het als ouder vaak nog even extra druk. De laatste losse eindjes van het schooljaar moeten nog worden afgerond. En in dat afronden maak je soms al keuzes voor het nieuwe (school)jaar. 

Zo kregen wij als ouders de vraag voorgelegd. Gaat ons (meervoudig gehandicapt) kind volgend jaar werken of nog een jaar naar het speciaal onderwijs. Dat zou dan haar laatste jaar zijn. Ze zijn op de plek waar ze nu stage loopt zo tevreden, dat ze haar wel in dienst willen nemen. Leuk! Maar welke kant moeten we op?

Als ouder kun je na zo’n bericht verzanden is een maalstroom van gedachten en gevoelens.

Wat ik ouders vaak zie doen is ‘alle mogelijkheden open’ houden uit angst om kansen te missen.

Al snel komen allerlei vragen naar boven.
Moet je je wel vastleggen? Moet mijn kind niet gewoon haar school afmaken? Werken kan altijd nog. Mist ze niet wat op school? Moet ze niet nog leren? Ze kan nog stage-ervaringen opdoen bij andere instellingen. Misschien is het daar wel nog leuker? En hoe weet ik nu wat de beste keuze is?

En wat wil ze zelf. Nu al van school terwijl haar hele groep nog een jaar doorgaat?
Voor je het weet voel je je door al die tegenstrijdige gedachten verlamd. En om er toch uit te komen kies je maar wat. Een ding weet ik uit eigen ervaring: een keuze maken op basis van alleen rationele gronden werkt eigenlijk niet. Ik herken het wanneer iets tegen mijn gevoel indruist.

Een andere valkuil waar je als ouder in terecht kunt komen is dat je een mogelijkheid, een kans te positief inkleurt. Je voelt je gezien. Hoe bijzonder is het niet, de aanbieding voor onze dochter van de instelling waar ze nu stage loopt. Het streelt je ego. Juist dan is het belangrijk de werkelijkheid niet uit het oog te verliezen.

Je kunt je zo gevleid voelen, met je roze bril op, dat je vergeet te kijken naar wat de school of de werkplek je kind te bieden hebben. Eenmaal de roze wolk voorbij ben je vaak een illusie armer.

Hoe kun je hier uitkomen, om die mooie kans toch op een goede manier te verzilveren?

Je neemt afstand en gaat even helemaal wat anders doen. Je innerlijke onrust verstilt. De gedachten ebben weg. De roze bril gaat weer af. Op het moment dat de vraag weer speelt, kijk je opnieuw. Vanuit de innerlijke rust, de helderheid die is ontstaan, kun je zien wat nodig is om tot een keuze te komen.

Hartelijke groet,

Edith

Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl