Er is iets wonderlijks aan de hand met ons. We verzinnen van alles om niet te mislukken en om die illusie verder te voeden gaan tijdschriften tegenwoordig zo ver dat ze alleen artikelen plaatsen met verhalen waarin crisissen op zijn minst worden overwonnen, de persoon in kwestie er rijker uitkomt en er ook nog eens opvallend slank en mooi en modieus uit ziet. Tenminste wanneer ik het artikel in het NRC mag geloven.

Je mag dus tegenwoordig een crisis hebben, maar wel eentje met een begin, een midden en een goed einde. Doorleeft door een zeer aantrekkelijke jonge persoonlijkheid. Voor minder doen we het niet in de vrouwenbladen, de tijdschriften. Tot het artikel in NRC had ik het zelf ook niet direct in de gaten. Dat het al zo in de bladen wordt voorgespiegeld. Een eindeloze Bouquetreeks zeg maar.

Jee, wat jammer, want een crisis, terugval, dip, groot en klein kan zoveel brengen. En dan niet alleen het schitterend eindresultaat. Lering, omgaan met tegenslag, zelfoverwinning, opbrengst en mislukking. Alles waar je nieuwsgierig naar wilt zijn en iets aan kunt hebben.

Een voorbeeld op kleine schaal. De jongste wilde laatst graag boodschappen doen. Zelfstandig. Maar eenmaal op het punt van gaan sloeg de twijfel toe en ontstond er een welles-nietes-situatie. Wat als ik het toch niet kan…

Volgens mij kon er niets misgaan en mocht ze gaan. We spraken af dat alles mocht gebeuren. Halverwege toch weer terug naar huis etc. We zouden wel zien. Dat wat krom is, is dan maar krom.

Daar ging mijn kind. Na nog drie keer bij mij droog te hebben geoefend. De tijd verstreek. Daar zag ik haar even later in de verte weer. Half rennend, een verhit gezicht, een wapperende kassabon in de ene hand, boodschappen in de andere hand (geen tijd gegund om het in de rugzak te stoppen) en roepende ‘ik had niet genoeg geld’.

Verrassend. Was het zo duur? En hoe kom je toch aan de boodschappen? De buurvrouw had haar geholpen en had betaald bleek naderhand.

De opbrengst?

• Moed getoond.
• Doen, gewoon proberen.
• Het hele rondje van winkelen afgemaakt.
• Met de juiste boodschappen thuis gekomen.
• En buurvrouwen zien die om je geven en je helpen als het nodig is.
• Helderheid. Dat de stap om zelfstandig boodschappen doen nog net een stap te ver is.

Weten we dat ook weer. Is er voorlopig weer rust in het verlangen om zelfstandig boodschappen te doen. Een kleine crisis zonder prachtig einde maar wel met een mooi middenstuk.

Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl