‘Nog een paar nachtjes slapen en dan eindelijk vakantie’, roept dochterlief. De zomervakantie staat weer voor de deur, voor sommigen is die al begonnen. Even geen strak ritme, geen volle planning, geen (verplichte) afspraken. Maar genieten van het slome wakker worden zonder dat de wekker roept, de dag luierend doorbrengen met niets doen. Even los komen van de dagelijkse beslommeringen. 

De schooldeur is nauwelijks dichtgetrokken, de schooltas nog niet uitgepakt of ik voel de stemming van mijn kind omslaan van euforie naar ….  

Voor me staat een hangerig kind.
‘Wat is?’, vraag ik.  
‘Ik weet niet wat ik moet doen?’
‘Ga spelen met je vriendjes.’
‘Nee, geen zin.’
‘Ga lekker buiten spelen.’
‘Nee.’

Van het voorgenomen en verheugende plan he, he eindelijk-niks-doen-en-nu mag-ik-zelf-weten-wat-ik-doe lijkt niet veel terecht te komen. En elk voorstel dat ik doe wordt door haar afgewezen. 

Inmiddels krijg ik in ook al niets fatsoenlijks uit mijn handen. Ik hoor het gedram, gedrein en gezucht. Ik zie het gehang. Ik voel de onrust van mijn kind dat zich verveeld.  Het is zo’n fase waar je doorheen moet. Want het heeft te maken met het omschakelen van een vaste structuur waar van alles van je wordt gevraagd naar weer op zoek naar eigen initiatief. Omgaan met de eigen vrijheid. Je kunt er zo naar verlangen en je er op verheugen, maar de praktijk is vaak wat weerbarstiger.

Daar is ruimte voor nodig, een soort niemandsland. Vervelen. Je belandt in een wat chaotische, onrustige fase, zonder richting. Het is de fase waar je kind weer gaat voelen waar het zin in heeft, zodat ze weer weten wie ze zijn en wat ze willen. Dat is de zin van vervelen. 

Ik wens iedereen een mooie zomervakantie
en tot weerziens in september, 

Edith Speelberg 

p.s. Ik hoor buiten een schaterlach. Ik zie niemand in huis.

Heb je een vraag of wil je reageren? Mail naar info@kinderpraktijkliv.nl

Edith Speelberg (49) is kunstzinnig therapeut en moeder van twee kinderen waarvan de jongste meervoudig gehandicapt is. Elke maand beschrijft ze een voorbeeld uit de praktijk wanneer zorg of opvoeding van je kind (even) niet vanzelfsprekend loopt.